شورای حقوق بشر ابزار پیشبرد سیاست خارجی آمریکا شده است

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان در جریان سخنرانی خود در پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر تاکید کرد: احترام به حقوق بشر و کرامت انسانی برای جمهوری اسلامی ایران یک ارزش بنیادین است و ریشه در رسوم و باور‌های ملی و اعتقادات مذهبی ما دارد.

متن سخنرانی وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران در پنجاه و دومین نشست شورای حقوق بشر به شرح زیر است:

بسم الله الرحمن الرحیم
جناب آقای رئیس
هیأت‌های محترم
سلام علیکم

خرسندم که به نمایندگی از جمهوری اسلامی ایران در این نشست عالیرتبه شورای حقوق بشر شرکت کرده و نظرات و دیدگاه‌هایمان را درباره حقوق بشر و مکانیسم‌های بنیادینی که برای پاسداشت از آن تأسیس شده اند به اشتراک می‌گذارم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

آقای رئیس

حفاظت و ارتقای حقوق بشر دغدغه مشترک تمامی ملت‌های جهان است. هیچ کشور یا گروهی نمی‌بایست خود را مستحق انحصارطلبی در مالکیت یا حق صیانت از حقوق بشر بداند یا دیگر کشور‌ها را به تسلیم در برابر تفسیر‌های خودساخته از حقوق بشر مجبور کند.

احترام به حقوق بشر و کرامت انسانی برای جمهوری اسلامی ایران یک ارزش بنیادین است و ریشه در رسوم و باور‌های ملی و اعتقادات مذهبی ما دارد و ما در این چارچوب به طور خستگی ناپذیر و مستمر برای صیانت و ارتقای حقوق بشر و کرامت انسانی تلاش کرده ایم. ما در طول تاریخ طولانی و با عظمت خود آموخته ایم که نباید از مشکلات و ناملایمات ناامید شده یا اجازه دهیم که موانع ما را از مسیرمان منحرف کنند.

در اینجا تمایل دارم نکات مختصری را در خصوص حقوق بشر عرض نمایم و توضیح دهم چگونه این مفهوم مهم و متعالی توسط تعداد محدودی از کشور‌ها متأسفانه مورد سوءاستفاده سیاسی و ابزاری قرار گرفته است.

۱) قطعنامه‌ای که منجر به تشکیل شورای حقوق بشر شد مبتنی بر اهداف و اصولی شامل توسعه روابط دوستانه میان کشور‌ها بر پایه احترام به اصل حقوق برابر و حق تعیین سرنوشت برای مردم است. اما در عمل شاهد آنیم که شورا را وادار کرده اند تا موارد مشخصی را در دستور کار خود قرار دهد که به توسعه روابط دوستانه میان کشور‌ها هیچ کمکی هم نمی‌کنند. نیاز است که شورا اعتبار و اثربخشی خود را با توسل به اصول همکاری و گفت و گوی واقعی میان کشور‌های عضو بازیابی کند.

۲) حقوق بشر مهم اند و نمی‌توان آن‌ها را از یکدیگر جدا کرد. حقوق اقتصادی و اجتماعی را نمی‌بایست به عنوان حقوق دست دوم در نظر گرفت. این حقوق در مرتبه بعد از حقوق مدنی و سیاسی نباید قرار داده شوند. حق توسعه و تمامی اجزای آن را می‌بایست در این چارچوب در نظر گرفت.

۳) اقدامات یکجانبه قهری همانگونه که غیرقانونی و ضدانسانی اند به طور نظام‌مند حقوق اساسی بشر را در کشور‌های هدف، نقض می‌کنند. دولت‌های ایالات متحده یکی پس از دیگری باید به دلیل چنین رفتاری پاسخگو باشند. همچنین آن تعداد از کشور‌های اروپایی و دیگر کشور‌هایی که از اقدامات یکجانبه قهری آمریکا تبعیت کرده نیز باید پاسخگو باشند. هیچ یک از آن‌ها جایگاه و صلاحیت اخلاقی برای صحبت در مورد حقوق بشر در ایران ندارند. این یک ریاکاری محض است که از حقوق بشر ایرانیان دفاع کنیم و در عین حال همین مردم را از حقوق اولیه بهداشت، تحصیل و زندگی محروم نماییم.

۴) هیچ کشوری نمی‌تواند ادعا کند که در عملکرد حقوق بشری خود بی نقص است. آمریکا کشور شماره یک جهان از لحاظ تهاجمات و دخالت‌های نظامی، کودتا و اعمال تحریم‌های غیرقانونی اقتصادی علیه دیگر کشور‌ها است.

۵) سازوکار‌های حقوق بشری سازمان ملل می‌توانند و می‌بایست به ارتقا و صیانت از حقوق بشر از طریق گفت و گوی واقعی، تعامل سازنده و همکاری و ظرفیت سازی در فضایی برابر و همراه با احترام متقابل کمک کنند. سازوکار موسوم به یو پی آر یکی از ابزاری است که می‌توان در قالب آن تبادلات فراگیر و تعاملی میان کشور‌های عضو بوجود آورد.

۶) نهاد‌های حقوق بشر از جمله شورای حقوق بشر متأسفانه توسط تعداد معدودی از کشور‌ها به رهبری ایالات متحده به ابزاری برای پیشبرد سیاست خارجی تبدیل شده اند.

آقای رئیس
تجمعات مسالمت آمیزی که در پی فوت غم انگیز خانم مهسا امینی در کشور من برگزار شد نمایانگر روحیه همبستگی و همدردی مردم ایران با یک دختر جوان هموطن آن‌ها بود. اما این تجمعات مسالمت آمیز بواسطه دخالت عناصر تروریستی به خشونت کشیده شد. در همین راستا تعدادی از شبکه‌های تلویزیونی فارسی زبان مستقر در ایالات متحده و انگلیس نیز در برنامه‌های به ظاهر خبری خود به آموزش و ترویج خشونت و ترور در ایران پرداختند.

این خشونت‌ها و مداخلات خارجی، جان افراد بی‌گناه از جمله ۷۰ نیرو‌های مجری قانون را گرفت و منجر به ویرانی و خسارت فراوان به بسیاری از اموال عمومی و خصوصی شد. در حالی که پلیس ایران اجازه استفاده از سلاح جنگی را نداشت. آشوبگران با سلاح ها‌ی گرم و سرد اقدام به کشتار کردند.

هیچ کشور مسئولی نمی‌تواند اجازه دهد امنیت و نظم عمومی با رفتار خشونت آمیز و غیرقانونی به خطر بیفتد.

کمیته ملی که برای تحقیق و رسیدگی به جنبه‌های مختلف اغتشاشات در جمهوری اسلامی ایران ایجاد شده، موظف است ضمن شناسایی علل وقوع ناآرامی‌های اخیر، به راستی آزمایی ادعا‌ها و اتهامات وارده علیه نیرو‌های تأمین کننده نظم و امنیت عمومی و احراز و گزارش تقصیر و قصور احتمالی در این فرایند، جبران خسارات وارده به شهروندان و اموال و اماکن خصوصی و عمومی، بررسی وضعیت بازداشت شدگان، تعیین وضعیت جانباختگان و بررسی نقش عوامل خارجی مانند رسانه‌ها و فضای مجازی و کشور‌ها در ایجاد و گسترش اغتشاشات، بپردازند. لازم به ذکر است که اکثریت افرادی که در جریان اغتشاشات دستگیر شدند، به استثنای کسانی که مرتکب جنایت شده بودند، مورد عفو قرار گرفته و اکنون آزاد هستند.

این کمیته ملی درحال انجام تحقیقات جامع در مورد اغتشاشات است و علل زمینه‌ای و عوامل مختلفی که به این وضعیت دامن زد را شناسایی، شکایات مردمی را دریافت و گزارش خود را برای پیگیری‌های لازم به مقامات مربوطه ارائه خواهد کرد.

آقای رئیس.
یکی از مهمترین چالش‌های عصر حاضر، ظهور و رشد گروه‌های افراطی و تروریستی در نقاط مختلف جهان است. هتک حرمت اخیر به قرآن کریم در برخی کشور‌های غربی و اقدام تروریستی در حرم مطهر شاهچراغ در ایران که جان ۱۳ نفر شامل زنان و کودکان بی گناه ایرانی را گرفت نمونه‌ای از این موارد است.

ایران همواره در خط مقدم مبارزه با تروریسم بوده است، منطقه ما مجاهدت‌های شهید سردار سلیمانی علیه داعش را فراموش نخواهد کرد. جمهوری اسلامی ایران تا سپردن مقامات عامل و مباشر در به شهادت رسانیدن شهید سلیمانی به دست عدالت از هیچ کوششی فروگذار نخواهد کرد.

آقای رئیس.
زنان ما در عرصه‌های مختلف اعم از علمی، آموزشی، سلامت و بهداشت و فعالیت‌های اجتماعی و سیاسی پیشرفت چشمگیری داشته اند و امروز تصویر زن ایرانی در جهان با "توانمندی" و "پویایی" در همه عرصه‌های سیاسی بین المللی - اجتماعی - علمی - فنآوری -تولیدی و. گره خورده است.

آقای رئیس
نقش گروه‌های تروریستی ضد ایرانی در اغتشاشات اخیر ایران کاملاً مشهود بود. برخی از کشور‌های اروپایی درچارچوب معیار‌های دوگانه و در «تروریسم شویی» ('terrorism laundering') شرکت کردند. آن‌ها تسهیلات مالی و لجستیکی قابل توجهی را در اختیار برخی از عناصر تروریست قرار دادند.

آقای رئیس
مفهوم حقوق بشر در هیچ کجای دنیا بیشتر از فلسطین اشغالی به چالش کشیده نشده است.

نقض سیستماتیک حقوق بشر و جنایات علیه بشریت توسط رژیم صهیونیستی باید متوقف شود. تا زمانی که فلسطین تحت اشغال باقی است و جنایات اسرائیل ادامه دارد، به سختی می‌توان اعتباری برای سازوکار‌های حقوق بشری سازمان ملل در نظر گرفت.

آقای رئیس
جمهوری اسلامی ایران در اجرای تعهدات حقوق بشری قاطعانه به کار خود ادامه داده و از حقوق ملت بزرگ ایران قویاً دفاع می‌کند.

از توجه شما سپاسگزارم.

منبع: خبرگزاری صدا و سیما

کلیدواژه: جمهوری اسلامی ایران شورای حقوق بشر میان کشور ها حقوق بشر کشور ها حقوق بشر حقوق بشری

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۲۱۸۷۸۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مسکو در بزنگاه تصمیم درباره اردوغان

اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

به گزارش مشرق، هادی محمدی طی یادداشتی در روزنامه جوان نوشت: در کمتر از ربع قرن که اردوغان و حزب رفاه بر ترکیه حاکم شده‌اند، کیش شخصیت وی در سیاست خارجی ترکیه برجسته‌تر از قبل تجلی یافته است. اگرچه در ظاهر این‌گونه است که ترکیه در مقابل برخی سیاست‌های غربی گردن‌کشی کرده و در ۲۰۰۴ به نیروهای امریکایی برای حمله و اشغال عراق اجازه عبور نداده، ولی به تدریج روشن شد که رویای امپراتوری‌خواهی اردوغان و عثمانی‌گری وی که عمدتاً دارای شاخص‌های منافع شخصی است، جوهره رفتارهای سیاست خارجی ترکیه بوده است. جنگ تروریستی نیابتی در سوریه هم تأکید دیگری از این رفتار است و رقابت در جایگاه محوری اداره جنگ ویرانگر تروریستی با عربستان و امارات یا بعدها با مصر، یکباره افول و دشواری و چالش‌های حکمرانی در ترکیه را نشان داد.

نگاه امریکا به دیگر بازیگران خرد منطقه‌ای برای ریز پروژه‌های غرب آسیا، اردوغان را در بازی پیچیده‌ای قرار داد تا همزمان و ضمن حفظ بنیان‌های روابط با صهیونیست‌ها و امریکا و غرب، بازی با روسیه را به عنوان متعادل‌کننده فشارها شروع کند. اردوغان با ساقط کردن هواپیمای روسی در شمال غرب سوریه و ترور سفیر روسیه در استانبول، با انعطاف مقابل پوتین و عذرخواهی از روسیه، روابط پرشتاب با روسیه به ثمره مناسبات تجاری قریب ۷ میلیارد دلاری رسید. روسیه و پوتین وسوسه بی‌طرف کردن ترکیه در ضلع جنوبی خاک خود با ناتو را داشتند. اردوغان نیز برای مقابله با فشارهای اقتصادی غرب و صهیونیسم بین‌الملل و کشورهای عربی، پیوندهای همکاری در انرژی، روابط بانکی، تجاری و سیاسی و گاه امنیتی را قوت بخشید. اگر اردوغان و ترکیه همواره با دلالی در سیاست خارجی، موقعیت خود را پیش برده‌اند، پوتین و روسیه نباید در سراب یک توهم تحقق‌ناپذیر یا سیاست مرحله‌ای، خوراک سیاست‌های ترکیه می‌شدند.

ترکیه در جنگ اوکراین به جز پیوندهای ناشی از عضویت در ناتو و پیوند ریشه‌های حکمرانی ترکیه با غرب یا آنچه از دلبستگی و تعهدات به صهیونیسم جهانی راجع به اردوغان گفته می‌شود، با نگاه تاریخی به ترک‌های کریمه، به سیطره روس‌ها بر جزیره کریمه مشکل دارد و همانگونه که در توهم تاریخی عثمانی‌گری دنبال بخش بزرگی از عراق است، به بهانه ترکمن‌ها و پ. ک. ک، هم در عراق مداخله می‌کند و هم سهم بزرگی از تجارت یا سرقت نفت شمال عراق و ارسال به اسرائیل را سامان می‌دهد و به دنبال سهم خواهی از تحولات ناشی از جنگ روسیه و غرب در اوکراین است و نوای ترک‌های کریمه را هر از گاهی مطرح می‌کند. اردوغان می‌داند که دایره‌ای از یهودیان وفادار به پوتین، مأموریت دور زدن تحریم‌های مالی و بانکی غربی برای روسیه را به عهده دارند و در بازرگانی تجار نیز، بخشی از تکیه‌گاه مالی و بانکی تجار و طرف‌های رسمی روسیه از طریق ترکیه است و با همین ارزیابی اکنون سخت‌گیری در مسائل بانکی و مالی و مسدود کردن حساب‌های مالی روسیه و تجار روس را آغاز کرده و با عزم جدیدی وارد معرکه اوکراین شده و هماهنگ با خیز ناتو برای نقش‌آفرینی علنی در جنگ اوکراین، ترکیه هم که مهم‌ترین پتانسیل نیروی زمینی ناتو است، چراغ سبز خود را با قرارداد ساخت پهپادهای بیرق‌دار در اوکراین نشان داده است و سیطره روسیه بر کریمه را نمی‌پذیرد. او بر یکپارچگی اوکراین در حالی تأکید می‌کند که غربی‌ها پذیرفته‌اند بخشی از اوکراین را باید به روس‌ها واگذار کنند.

شاید مواضع تند اخیر ترکیه و اردوغان در قفقاز نیز که روسیه را مشغول در تنش جدید با غرب می‌بیند، کارت فشار جدید اردوغان علیه پوتین و روسیه قلمداد شود. با اینکه روس‌ها در سوریه در قبال ترکیه نرمش و خامی نشان دادند و نسبت به دست‌اندازی ارضی ترکیه اغماض نموده‌اند، ولی اکنون روشن شده است که ترک‌ها در آستانه، ژست صلح و ثبات‌سازی در سوریه دارند، ولی همزمان بر سیاست توسعه‌طلبی ارضی و توهم تاریخی و عثمانی‌گری اصرار دارند و این رفتار ترکیه در قبال روسیه در لیبی و غرب آفریقا هم در حال افزایش است.

ترکیه همین روابط پیشرفته با روسیه را دستمایه چانه زنی با غرب قرار داده و در پایان یک ماراتن چندین ساله موافقت کنگره در مورد جنگنده‌های اف ۱۶ امریکایی را دریافت کرده‌اند. البته این رفتار ترک‌ها فقط به روابط با روسیه اختصاص ندارد و در بیش از هفت ماه جنگ وحشیانه صهیونیست‌ها و جنایات آن‌ها در غزه، هم ساکت و منفعل بودند و هم بخش مهمی از نیازمندی‌های گوناگون انرژی و مواد غذایی و فولاد را به بنادر صهیونیستی در مدیترانه رسانده‌اند، ولی اکنون که کار اسرائیل به نهایت خود نزدیک شده و پس از پرچمداری ایران با وعده صادق در غزه و فلسطین مانورهای سیاسی ترکیه نیز پررنگ شده است و برای امید بخشیدن به پروژه امریکایی برای پس از جنگ در غزه، دنبال نقش‌آفرینی و گره‌گشایی است، ولی علیه اسرائیل هم شعار می‌دهد.

شکاف‌های روسی-ترکی، به پروژه سپر هوایی اروپایی در مقابل روسیه و مشارکت ترکیه در این پروژه و عضویت سوئد و فنلاند در ناتو و امتیازخواهی ترکیه برای موافقت و همراهی، که پیام ضد امنیتی روشنی برای روسیه و پوتین در بر داشت، گسترش یافته است. به هر حال اردوغان باید در سال آینده به استقبال انتخابات ریاستی برود و زنگ خطر انتخابات پارلمانی و ناکامی اردوغان و حزب رفاه در آن و پیچیده‌تر شدن اوضاع اقتصادی ترکیه، که در تاریخ ترکیه بی‌سابقه است و می‌تواند یک پایان غم انگیز برای اردوغان و حزب حاکم باشد، توجیه روشنی در سیاست‌های سینوسی ترکیه ارزیابی می‌شود، ولی روسیه را در یک نقطه عطف در تحولات جنگ اوکراین به منازعه راهبردی با غرب و امریکا، با چالش روبه‌رو می‌کند. شاید تعویق معنادار سفر پوتین به ترکیه، یک تأمل دیرهنگام در سیاست خارجی روسیه در قبال ترکیه باشد که در انتخاب‌های سیاست خارجی گام‌های سست را تکرار نکند.